Το πρώτο χελιδόνι...

Γιάννης Ρίτσος 

ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

“Η άνοιξη φτάνει ανάμεσα σε σκονισμένες παλιές εφημερίδες,

ανάμεσα σε σκουριασμένους σωλήνες από σόμπες νοσοκομείων,

ανάμεσα σε άδεια πεταμένα μπουκάλια. Η Μαρία κοιτάζει επάνω:

«Ακόμη και τα χελιδόνια – λέει – είναι μαύρα, μαύρα, μαύρα

μόνο η κοιλιά τους είναι άσπρη γι’ αυτό κιόλας

πετούν ψηλά, να δείχνουν μόνο την κοιλιά τους δε με ξεγελάνε

όταν καθήσουν στο σύρμα ή στην πέτρα – τότε –

και ποιος μπορεί να στέκεται για πάντα στον αέρα;»

Η άλλη γυναίκα δε μίλησε. Μάζευε μαργαρίτες.”