"Πρέπει να προλάβω. Τρέχω να προλάβω. Τα του Είναι μου. Τα του οίκου μου, των τέκνων, του εργοδότη μου. Κι ο χρόνος, λες κι έχει πιει ελιξίριο συρρικνώσεως, γίνεται μια στάλα, αφήνοντας με απ’ έξω. Στάσου ντε! Πρέπει να προλάβω....."

http://www.anapnoes.gr/to-mono-pou-pragmatika-den-prolaveno-ine-na-katafero-na-yparxo/
[ ΣΤΑΜΑΤΩ... Παίρνω ΑΝΑΣΑ... Ευτυχώς, η ΖΩΗ είναι ακόμα ΕΔΩ!]