Στέγνωσα δάκρυα ανθρώπων, που πλημμύρισαν με δάκρυα τα δικά μου μάτια.
Σήκωσα ανθρώπους, που έριξαν εμένα κάτω.
Ήμουν εκεί για ανθρώπους, που δεν ήταν ποτέ εκεί για μένα.
Όλα είναι μαθήματα.
Μαθήματα ζωής από λάθος ανθρώπους.
Κοιτάξτε με, τώρα.
Δεν με χαλάσατε.
Είμαι ακόμα εγώ.
Δεν με αλλάξατε.
Απλά με μάθατε να μην γίνω σαν εσάς.
Να μην πιστεύω ό,τι βλέπω.
Να διακρίνω τους ψεύτες, τους εγωιστές και τους μίζερους.
Να ξεχωρίζω τα πρόσωπα από τα προσωπεία.
Να διαθέτω τον χρόνο μου και την ενέργεια μου σε
ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Δεν είναι αγγελικά πλασμένος ο κόσμος μου, πότε δεν ήταν.
Όμως:
Μέσα σε αυτόν θέλω να μπαίνουν άνθρωποι που αξίζουν.
Τέλος οι συμβιβασμοί που υπέβαλα στον εαυτό μου, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Τέλος στα μηδενικά που έκανα νούμερα και τους έδωσα αξία να πιστεύουν πως αξίζουν κάτι.
Τέλος σε όλους αυτούς που έκλεψαν το γέλιο μου.
Στα δικά μου ζόρια πάλεψα και έφτιαξα αυτό το χαμόγελο.
Δεν σας το χάρισα, δεν σας το χρωστούσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.