" Το κοχύλι που μου χάρισες ακόμα το κρατώ. " Θυμάται τη θάλασσα. Τόσα χρόνια θυμάται τη θάλασσα. . . κι αναστενάζει", ψιθύριζες κάποτε καθώς τ' ακουμπούσες στ' αφτί. Εσύ τώρα μια θάλασσα ... εγώ ένα κοχύλι που θυμάται ... μα πώς ν' ακούσεις τον αναστεναγμό;" (Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.