"Ελάχιστο χρονικό του έρωτα" (Γιάννης Ρίτσος)... Βιάζονταν πολύ να φιληθούν. Μπήκαν στο σπίτι. Κλείδωσαν. Τις δυο καρέκλες τις άφησαν στον κήπο. Όσο έλειπαν τα πουλιά οικειοποιήθηκαν τις καρέκλες τους, τις έκαναν σκάλες για τα δωμάτια τους... Οι δυο καρέκλες περίμεναν ακόμη σα δυο μικρά ικριώματα στο χείλος μιας πράσινης μοναξιάς μπροστά στο φεγγάρι.