Στροφή - Γιώργος Σεφέρης
Στιγμή, σταλμένη απὸ ένα χέρι
που είχα τόσο αγαπήσει
με πρόφταξες ίσια στη δύση
σα μαύρο περιστέρι.
Ο δρόμος άσπριζε μπροστά μου,
απαλὸς αχνὸς ύπνου
στο γέρμα ενὸς μυστικού δείπνου...
Στιγμὴ σπυρὶ της άμμου,
που κράτησες μονάχη σου όλη
την τραγικὴ κλεψύδρα
βουβή, σα να είχε δει την Ύδρα
στο ουράνιο περιβόλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.