Έρμαν Έσσε
Δέντρα: Σκέψεις και ποιήματα
Τα δέντρα υπήρξαν πάντα για μένα
οι πιο διεισδυτικοί ιεροκήρυκες.
Τα λατρεύω όταν ζουν σε φυλές και οικογένειες,
σε δάση και δασάκια.
Και ακόμη περισσότερο τα λατρεύω
όταν στέκονται μόνα τους.
Είναι σαν τους μοναχικούς.
Όχι σαν τους ερημίτες
που απομακρύνθηκαν απαρατήρητα,
για να κρύψουν μια κάποια αδυναμία τους,
αλλά όπως τρανοί, απομονωμένοι άνθρωποι,
όπως ο Μπετόβεν και ο Νίτσε.
Στις κορυφές τους θροΐζει ο κόσμος,
οι ρίζες τους αναπαύονται στο άπειρο.
Κι όμως, δεν χάνουν τον εαυτό τους,
αλλά επιδιώκουν με όλη τους τη ζωτική δύναμη
μόνο τούτο:
να εκπληρώσουν το δικό τους το νόμο
που κατοικεί εντός τους,
να αναπτύξουν πλήρως τη δική τους μορφή,
να εκθέσουν τους εαυτούς τους.
Τίποτα δεν είναι πιο ιερό,
τίποτα δεν είναι πιο υποδειγματικό
από ένα όμορφο, δυνατό δέντρο…
Ένα δέντρο λέει:
Ένας πυρήνας είναι κρυμμένος μέσα μου,
μια σπίθα, μια σκέψη,
είμαι ζωή από την αιώνια ζωή.
................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.