<< Οι τελευταίες μου λέξεις έχουν γίνει ένας κόμπος. Όταν θάρθει το βράδυ, θα γίνουν βροχή. Θα ποτίσω ένα κρίνο. Κρατώ από μνήμης το γέλιο σου. θα υφάνω μ’ αυτό στο κρίνο ένα φόρεμα.>> ("Η βροχή και το κρίνο", Νικηφόρος Βρεττάκος) ... Η ευλογία της βροχής στο λευκό του κρίνου... Σταγόνες μνήμης και ζωής..