.
..."Και σαν κοιττάζεις την υγρή της πεδιάδα, σαν βλέπεις την απέραντή της πρασινάδα,
τον κάμπο της πού 'ναι κοντά και τόσο μακρινός,γεμάτος με λουλούδια κίτρινα που σπέρνει το φως σαν κηπουρός, χαρά σε παίρνει
και σε μεθά, και σε υψώνει την καρδιά."
Κωνσταντίνος Καβάφης, "Φωνή απ’ την Θάλασσα" (απόσπασμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.