Τα φύλλα πέφτουν
πέφτουν λες από ψηλά, σαν να ξεράθηκαν οι κήποι τ’ ουρανού·
πέφτουν με μια άρνηση στο στόμα του κενού.
Και μες στη νύχτα πέφτει η Γη βαριά, από τ’ αστέρια προς τη μοναξιά.
Όλοι μας πέφτουμε.
Το χέρι αυτό που γράφει. Δες, όλα γύρω χάνονται στα βάθη.
Είναι όμως Κάποιος που την πτώση αυτή στα δυο του χέρια στοργικά τη συγκρατεί.
" Φθινόπωρο " (Ράινερ Μαρία Ρίλκε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.